بعد از دست و پنجه ای سخت با آنفلوانزا، بالاخره فرصتی پیدا کردم برای یادداشت دوباره.
روزی بر این عقیده هستم که برای محبت، فرصتی را از دست ندهم.
روزی نماز شب میخوانم،
روزی به راحتی آب خوردن، انتقاد میگویم،
روزی به حکومت اعتماد میکنم، و امروز به خود میگویم حتی اگر حکومت هم تغییر کند، من تغییر نمیکنم.
حال و احوال من با هیچ چیز تغییر نمیکند!
درست شبیه بیخوابی. آیا راه چاره ای هم هست ؟
برای کسیکه اشتباه را بر خود روا نمیبیند هیچ راه نجاتی نیست جز قدرت.