ای دریا تا کی ز نسیمی بی تابی؟

.

.

نعل در آتش نهادندی مرا

آن نهاد جاودان بدرود باد

حرفهایی که نمیدونم از کجا اومده

     این مطلب رو زمانیکه برای مطالعه به پارک میرفتم، یک دوست برام خوند، از منبع هیچ اطلاعی ندارم:

"ملتی که با کلکسیونهای دروغهای خوش خط و خال، در پوست اجتماعش نمیگنجد را نمیتوان با گفتن حقیقت به گریه واداشت: تا وقتیکه آنها ترجیح میدهند خود را به بهای هر چه خواب آلودگی، در ایده آل ببینند، حقیقیترین تصویری که منجر به ضعفشان باشد را انکار خواهند کرد.

بپذیریم اگر با تمام احساس خوبمان به زندگی، جایی از دنیایمان میلنگد، حتما حقیقتی از خویشتن را فدای تصویری از خود کرده ایم که جز سرگرم کردنمان به هیچ کجای درونیاتمان نمیچسبد."

.

.

جمله ی سیاسی خیلی قشنگیه، اما بار منفیش یه خورده زیاده، به نظر من  انگار ضعف، برای بعضی از ما آدمها غیرقابل تحمل هست، اما به بعضیها کمک بسیار خوبی میکنه و حتی باعث پیشرفتشون میشه.

 .

بهتر نشد؟

 

 

العیش حقا عیشکم و الموت حقا موتکم

                                                                             ثریا و

سگ و

                              سُپور...

 شهرهای دیگه رو خبر ندارم اما اینجا، صبحها، فقط این سه نفر بیدارن