انسان در معبر تاریخ، می آید، می رسد، میگذرد. از حرکت ماندگان و پیوسته نشستگان، خستگانند و خستگان، مرشدان خوبی نیستند... اولین چیزی که عاشق و طالب صادق بذل میکند انس و آرامش خود است و سپس آنچه را دارد و متعلق به اوست، حتی آبرو و اختیار خود را بذل میکند... آیا کسی هست که بداند برای عرضه کردن بالاترین هدیه اش به جهان، به چه تجربه هایی نیاز دارد؟