دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ...
که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود...
وای به حال نامه
وای به حال کسیکه...
وای به حال اون کسیکه....
وای به حال هر کسیکه...
خلاصه وای به حال و روزگارش اگه....
.
وای به حال نامه رو میگذارم کنار. یک کار جدید بهم پیشنهاد شده....
.
در ابتدای کتاب آبراهام پاییز میخوانیم:
"علم بدون مذهب ناقص است، مذهب بدون علم بیفروغ است".
انیشتین در توضیح این عقیده شخصی خود اظهار داشت: " شخص مذهبی مؤمن است، یعنی هیچ شکی در مورد اهمیت اهداف فراشخصی خود ندارد، حتی اگر لزومی برای ایمان به آنها احساس نکند و یا حتی اگر دارای پایه و اساس منطقی هم نباشند".
.
انیشتین کسی نبود که در تمام عمر عابد باشد، اما با یک ایمان عمیق زندگی میکرد- ایمانی بدون اساس منطقی- که در طبیعت قوانینی وجود دارند که باید کشف شوند. او در تمام عمر به دنبال کشف این قوانین بود.
.
خوشبینی و ایمان او به تحقق این عقیده در اظهاراتش مشخص است: خداوند بسیار زیرک است اما اصلاً بدخواه نیست. هنگامیکه از او در مورد معنی این سخن پرسیدند، پاسخ داد: "رموز طبیعت به علت عظمت آن مخفی به نظر میرسد، مکرو حیلهای در کار نیست".
.
آدمهایی هستند که به خاطر مذهبشون همواره اهانتها رو میبخشند.. ولی هرگز اونها رو فراموش نمیکنند/ من سرشت چندان نیکی ندارم تا اهانت رو ببخشم.. ولی همواره فراموش میکنم.
.
پ. ن در رابطه با عنوان این پست: این جمله یکی از معروفترین حرفهای "نیوتن" و نشاندهنده ی "تجربه گرایی" او است. معنی جمله این هست که: من فرضیه نمیسازم. در واقع به زبون خودمونیتر یعنی : من فرضیه رو از جیب خودم در نمیارم.
.
خوابگاه که بودیم به هم اتاقیم با جدیت میگفتم: چرااااا گفتی به من دوست میدارم تو را هرگز و اون کلی میخندید...
.